Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 7 sierpnia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Karolina Gruszczyńska

Protokolant: Agnieszka Wiewióra - Sterna

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. C.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. na rzecz powoda K. C. kwotę 16 000 zł (szesnaście tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lipca 2011 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  orzeka, że powód ponosi koszty procesu w 30%, a pozwany w 70%, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

UZASADNIENIE

Powód K. C., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł pozew przeciwko (...) S.A. V. (...) w W. domagając się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 22.400 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11.07.2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego, a także ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód w dniu 22.05.2011 r. kierując motocyklem po ul. (...) we W. był uczestnikiem wypadku komunikacyjnego. Wskazał, że uderzył w tył auta osobowego - V. (...) nr rej. (...) - którego kierujący wymusił pierwszeństwo na powodzie. Na skutek uderzenia powód przeleciał przez samochód na jego drugą stronę i doznał rozległych obrażeń wielonarządowych. Po wypadku został przewieziony karetką pogotowia na ostry dyżur chirurgiczny Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) we W.. W wykonanym rtg stwierdzono wieloodłamowe, dostawowe z przemieszczeniem złamanie nasady dalszej kości promieniowej lewej (lewa ręka), odłamy wklinowane. Wykonano repozycję złamania i założono opatrunek gipsowy. W rtg kontrolnym stwierdzono przemieszczenie dopromieniowe odłamu z wyrostkiem rylcowatym o szerokości warstwy korowej. Ponadto zostały stwierdzone: uraz głowy, uraz kręgosłupa szyjnego, odprostowanie fizjologicznej lordozy szyjnej i otarcie naskórka kolana prawego. Powód podał, że założono mu kołnierz ortopedyczny szyjny na 14 dni, co uległo przedłużeniu czasowemu, opatrunek gipsowy na okres 6-8 tygodni, chustę trójkątną, zalecono stosowanie leków przeciwbólowych K., prowadzenie oszczędzającego trybu życia, a także udzielono zwolnienia lekarskiego na okres 8 tygodni. Po wypisaniu ze szpitala, powód kontynuował leczenie w trybie ambulatoryjnym. Wskazał, że na dzień 25.06.2011 r. w wyniku przeprowadzonego badania RTG nadgarstka/dłoni został stwierdzony brak zrostu złamania nasady dalszej kości promieniowej lewej. Ostatecznie podniósł, że nosił kołnierz ortopedyczny 4 tygodnie, a opatrunek gipsowy przez 7 tygodni. Na zwolnieniu lekarskim przebywał 8 tygodni. Powód podał, że w dniu 07.07.2011 r. został skierowany przez lekarza - specjalistę chirurga Wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) we W. do poradni rehabilitacyjnej w celu podjęcia specjalistycznego leczenia - rehabilitacji, po przedmiotowym wypadku, nadgarstka lewego i odcinka szyjnego kręgosłupa. Dnia 30.08.2011 r. po badaniu w prywatnym gabinecie lekarskim dr. n. med. F. Z. - specjalisty chirurga ogólnego, ortopedy traumatologa - po stwierdzeniu dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości czynnej i biernej nadgarstka lewego, powód otrzymał informację o konieczności dalszego leczenia rehabilitacyjnego w postaci fizykoterapii i kinezyterapii. Następnie w dniu 26.09.2011 r. po przeprowadzeniu badania powoda zostało wydane przez lek. M. H. orzeczenie lekarza zaufania strony pozwanej i został ustalony u powoda 13% uszczerbek na zdrowiu spowodowanym przedmiotowym zdarzeniem. Powód podał, że w dniu 13.10.2011 r. po przeprowadzonym przez specjalistę chirurga A. G. badaniu zostały rozpoznane następujące urazy: złamanie dalszej kości promieniowej lewej -wieloodłamowe, dostawowe z przemieszczeniem, skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa, liczne powierzchniowe urazy głowy, a także stłuczenie kolana prawego. Ustalono zrost pełny kończyny, okresowe pobolewanie głowy i szyi oraz wygojenie otarć. Leczenie i rehabilitacja została zakończona na ten dzień. Następnie w dniu 13.04. 2012 r. powód został poddany badaniu przez dr L. M. w przedmiocie ustalenia stanu zdrowia i trwałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego przedmiotowym zdarzeniem i rozpoznano stan po złamaniu wieloodłamowym dostawowym nasady dalszej kości promieniowej lewej - wygojone ze znacznym ubytkiem ruchomości i artrozą, stan po skręceniu kręgosłupa szyjnego wygojony z pourazowym, przykręgosłupowym zespołem bólowym (ruchowym) z ograniczeniem ruchomości w zakresie zgięcia i rotacji, do chwili obecnej bóle kręgosłupa szyjnego z odczuwalnym czynnościowo ograniczeniem jego ruchomości oraz ból i ubytek ruchomości nadgarstka lewego, bólowe ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego, ubytek rotacji w prawo 15 stopni, ubytek zgięcia w prawo 10 stopni w stosunku do ruchów w lewą stronę, broda - mostek ubytek na 3 palce, tkliwość przestrzeni międzykolczystych szyjnych ze wzmożeniem napięcia mięśni przykręgosłupowych po prawej, nadgarstek lewy obrzęknięty, bolesny na dotyk, wykazuje ubytek zgięcia dłoniowego 40 stopni i grzbietowego 20 stopni w stosunku do prawego oraz ubytek supinacji przedramienia lewego 60 stopni w stosunku do prawego. Łączny uszczerbek na zdrowiu spowodowany zdarzeniem z dnia 22.05.2011 r. został ustalony na 23%.

Powód wskazał, że strona pozwana wypłaciła na rzecz powoda kwotę 16.000 zł w sposób następujący: 11.07.2011 r. przyznała powodowi kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia za uszczerbek niemajątkowy, następnie decyzją z dnia 03.08.2011 r. 5.100 zł, decyzją z dnia 03.10.2011 r. 7.000 zł i decyzją z dnia 30.04.2012 r. 2.900 zł. Podniósł, że wypłacona przez stronę pozwaną kwota zadośćuczynienia jest zaniżona, bowiem w związku z powstaniem po stronie powoda trwałego uszczerbku na zdrowiu przewidywany zły stan zdrowia będzie się utrzymywał w przyszłości, niewątpliwie do końca życia powoda, co wiązać się będzie ze znacznym codziennym stresem fizycznym i psychicznym, jak i przyśpieszoną degeneracją całego organizmu. Powód podniósł, że w chwili wypadku miał 30 lat, jest ojcem czteroletniego dziecka, nad którym sprawuje władzę rodzicielską. Wskazał, że od najmłodszych lat swojego życia przejawiał ponadprzeciętne zdolności psychofizyczne, które skwapliwie wykorzystywał i rozwijał poprzez trenowanie różnych dyscyplin sportowych. Gdy ukończył 18 rok życia rozpoczął trening o charakterze siłowo-kulturystycznym, ze szczególnym uwzględnieniem dyscypliny w postaci trójboju siłowego. Treningi odbywał regularnie, o częstotliwości 4-5 razy w tygodniu (ćwiczenia rozłożone na różne grupy mięśniowe). Ponadto w wieku 27 lat rozpoczął trening bokserski we W.. Wieloletni trening siłowy w połączeniu z treningiem wytrzymałościowym -biegowym, będących istotnymi samymi w sobie, stały się następnie fundamentem do osiągania wysokich poziomów sprawnościowo-rozwojowych na polu bokserskim. Powód podniósł, że po przedmiotowym wypadku jego życie się odmieniło. Po zakończeniu leczenia i rehabilitacji, po 8 miesięcznym zaleceniu lekarskim do całkowitego niepodejmowania ćwiczeń fizycznych nie mógł niestety powrócić do normalnego trybu życia. W wyniku wypadku utracił możliwość poruszania się w stopniu pełnej sprawności. Dotyczyło to kręgosłupa - znaczne ograniczenie ruchowe odcinka szyjnego - głowy, przy równoczesnym dolegliwie utrzymującym się bólu głowy i szyi, a także ręki - nadgarstka lewej ręki - znaczne upośledzenie jej sprawności ruchowej przy równoczesnych odczuciach bólowych. Stan psychofizyczny kategorycznie uniemożliwia mu uprawianie ćwiczeń siłowo-kulturystycznych, w tym w szczególności trójboju siłowego, a także boksu i ćwiczeń biegowych. Wskazał, że cierpienia i szkody powoda rozciągają się także na sferę zawodową, ponieważ w ramach jego obowiązków zawodowych, jako konsultanta serwisowego w zakładzie samochodowym leżą takie czynności materialno-techniczne jak odbieranie pojazdów mechanicznych serwisowanych od klientów, transportowanie ich poprzez kierowanie nimi w miejsce dokonywanych czynności serwisowych, a także odprowadzanie powrotne tychże pojazdów. Wymagają one od powoda pełnej sprawności manualnej rąk, jak i pełnej sprawności w zakresie poruszania głową, jej skrętności i giętkości szyi. Ponadto wymaga to ciągłego kontrolowania otoczenia jadącego samochodu, a także wsiadania i wysiadania z pojazdu, a ze względu na naturę uszczerbków na zdrowiu, ich rodzaj i skutki, z punktu medycznego rokowania w przedmiocie zdrowia powoda nie są obiecujące. Powód, poprzez trwałe i nieodwracalne w przyszłości uszkodzenia ciała utracił w znacznym stopniu widoki na przyszłość i szansę życiowe, tak zawodowe jak i na gruncie niezawodowym.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że w toku likwidacji szkody strona pozwana wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 16.000 zł, co stanowi, zdaniem strony pozwanej, sumę adekwatną do krzywdy poniesionej przez powoda wskutek zaistniałego zdarzenia. Ustalając wysokość zadośćuczynienia strona pozwana wzięła pod uwagę wszystkie ocenne elementy, a w szczególności rodzaj i rozmiar doznanych obrażeń. Odnosząc się do wymagalności roszczenia strona pozwana podniosła, że w razie ustalenia wysokości zadośćuczynienia według stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania. Ponadto wskazała, że nieuzasadnione jest roszczenie powoda o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualne szkody mogące powstać w przyszłości, ponieważ powstanie określonej szkody w chwili wypadku nie wyłącza możliwości powstania szkody w czasie późniejszym, wywołanej tym samym zdarzeniem, a prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nie wyłącza przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy której nie można było przewidzieć w ramach poprzedniego sporu.

Pismem z dnia 24.05.2013 r. powód rozszerzył powództwo i wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda łącznej kwoty 22.400 zł (o dalszą kwotę 8.400 zł) tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11.07.2011 r. do dnia zapłaty.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny :

W dniu 22.05.2011 r. powód K. C. uległ wypadkowi drogowemu. Powód jadąc motocyklem, uderzył w tył samochodu osobowego, którego kierowca wymusił pierwszeństwo przejazdu. Powód doznał złamania nadgarstka lewego z przemieszczeniem, uszkodzenie kręgosłupa szyjnego, drobne obtarcia na ciele, na kolanie. Do szpitala zabrała go karetka pogotowia. Powodowi zrobiono prześwietlenia kręgosłupa, klatki piersiowej, ręki. Zrobiono również rezonans. Wypisał się ze szpitala na własną prośbę. Powód nosił kołnierz ortopedyczny przez około 3 tygodnie, a przez 7 tygodni miał rękę w gipsie do wysokości za przedramieniem. Powodowi zalecono aby zaprzestał jakiejkolwiek pracy. Na zwolnieniu lekarskim przebywał przez okres 7 tygodni. Odczuwa dolegliwości bólowe ręki, w szczególności podczas pracy przy komputerze. Musiał zaprzestać grania na gitarze. Przed wypadkiem trenował boks, prawie codziennie uczęszczał na siłownię. Odczuwa bóle kręgosłupa, co uniemożliwia mu treningi oraz ogranicza podczas pracy zawodowej. Powód pracuje jako mistrz serwisu samochodowego i wykonywanie czynności podczas manewrów, np. cofanie samochodem, sprawiają mu trudność.

dowód :

karty informacyjne, k. 14, 17;

wynik badania RTG, k. 15-16, 18;

skierowanie do poradni rehabilitacyjnej, k. 19;

opinia zalecenie z dnia 30.08.2011 r., k. 20;karta porady specjalistycznej, k. 22;

zaświadczenie lekarskie z dnia 13.04.2012 r., k. 26-28;

przesłuchanie powoda, k. 70;

zeznania świadka A. W., k. 69verte;

zeznania świadka Ł. K., k. 70;

akta szkody nr 2011/04849

Strona pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w łącznej kwocie 16.000 zł, które mu wypłacono. Powód odwołał się od decyzji strony pozwanej. W odpowiedzi na powyższe strona pozwana poinformowała powoda, że przyznane zadośćuczynienie ma charakter całościowy a dokonane ustalenia są ostateczne i wyczerpują możliwość dalszego dochodzenia roszczeń

dowód :

orzeczenie lekarza strony pozwanej, k. 21;

decyzje strony pozwanej, k. 23-24;

pismo strony pozwanej z dnia 30.04.2012 r., k. 25;

pismo z dnia 17.04.2012 r., k. 29;

akta szkody nr 2011/04849

Na skutek wypadku powód doznał 16 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał złamania wieloodłamowego, odstawowego nasady dalszej kości promieniowej lewej z przemieszczeniem, co wygoiło się ze znacznym ubytkiem ruchomości nadgarstka lewego i tworzącą się artrozą. Ponadto doznał skręcenia kręgosłupa w odcinku szyjnym z pourazowym przewlekłym zespołem bólowym przykręgosłupowym oraz otarcia naskórka kolana prawego i urazu głowy bez utraty przytomności.

Zmiany chorobowe w zakresie nadgarstka lewego mają charakter trwały, ograniczają ruchomość i powodują zniekształcenia nadgarstka, rozwija się artroza. Zespół bólowy pourazowy kręgosłupa w odcinku szyjnym zmniejszył się, dlatego też rokowanie na przyszłość pod względem ortopedycznym jest dobre.

dowód :

opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii J. B., k. 83-84;

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Zgodnie z normą art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W sprawie niniejszej strony nie pozostawały w sporze co do faktu, iż sprawca wypadku, w wyniku którego poszkodowany został powód, ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Nie ma zatem wątpliwości co do możliwości zastosowania powołanej normy prawnej do rozstrzygnięcia niniejszego sporu.

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń jest odpowiedzialnością za ubezpieczającego, ten zaś odpowiada na zasadzie określonej w przepisie art. 436 k.c. – odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek, ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wypadkiem oznacza zatem obowiązek naprawienia szkody majątkowej wynikłej z wypadku, jak i obowiązek zadośćuczynienia doznanej krzywdy (szkody na osobie). Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., jeśli wskutek czynu niedozwolonego (jakim jest również wypadek komunikacyjny) doszło do uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, wówczas sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu żądanie powoda zapłaty kwoty 22 400 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną wskutek wypadku krzywdę, zasługuje na uwzględnienie co do zasady, ale nie co do wysokości. W art. 445 § 1 k.c. dotyczącym zadośćuczynienia pieniężnego, ustawodawca posługuje się pojęciem niedookreślonym „suma odpowiednia”. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego oraz poglądami doktryny, zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie kwota przyznana poszkodowanemu z tego tytułu nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być odpowiednia w tym znaczeniu, że powinna odnosić się także do obiektywnych kryteriów, jak aktualny poziom życia społeczeństwa. Poszkodowany powinien otrzymać od osoby odpowiedzialnej za szkodę sumę pieniężną o tyle w konkretnych okolicznościach odpowiednią, ażeby mógł za jej pomocą złagodzić odczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 08.12.1973r.,sygn. akt III CZP 37/73 OSNC 1974/9/145 ). Zadośćuczynienie powinno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienie fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienie psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z urazami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi (wyrok sądu apelacyjnego w Katowicach z dnia 03.11.1994r., sygn. akt III APr 43/94, OSA 1995/5/41 ).

Sąd uznał, iż rozmiar krzywdy, której doznał powód, był znaczny. Szacując jego wysokość Sąd uwzględnił wszelkie aspekty krzywdy. Zgodnie bowiem z wykładnią przepisu art. 445 k.c. oraz ugruntowanym orzecznictwem „określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.09.2002r., sygn. IV CKN 1266/00). Sąd uznał, iż powód narażony został na bardzo znaczne i długotrwałe cierpienia zarówno fizyczne jak i psychiczne. Powód cierpiał przede wszystkim z powodu odczuwanego bólu. Powód nosił kołnierz ortopedyczny przez około 3 tygodnie, a przez 7 tygodni miał rękę w gipsie do wysokości za przedramieniem. Powodowi zalecono aby zaprzestał jakiejkolwiek pracy. Na zwolnieniu lekarskim przebywał przez okres 7 tygodni. Odczuwał i obecnie odczuwa dolegliwości bólowe ręki, w szczególności podczas pracy przy komputerze. Musiał zaprzestać grania na gitarze. Przed wypadkiem trenował boks, prawie codziennie uczęszczał na siłownię. Odczuwa bóle kręgosłupa, co uniemożliwia mu treningi oraz ogranicza podczas pracy zawodowej. Powód pracuje jako mistrz serwisu samochodowego i wykonywanie czynności podczas manewrów, np. cofanie samochodem, sprawiają mu trudność. Tym samym skutki wypadku są bardzo dotkliwe dla powoda zarówno w pracy jak i w czasie wypoczynku. Powód nie może oddawać się swojemu hobby w takim rozmiarze w jakim by chciał. To z kolei powoduje u powoda odczucie frustracji i zniechęcenia. Tymczasem powód jest osoba młodą i aktywną fizycznie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom powoda w całości, również jeśli chodzi o odczuwane przez niego dolegliwości, nie znajdując podstaw by odmówić im wiarygodności. Sąd oparł się przy rozpoznawaniu sprawy na wyjaśnieniach powoda, zeznaniach świadków, dokumentach zawartych w aktach oraz opinii biegłego sądowego uznając, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na rozstrzygnięcie sprawy.

W trakcie postępowania likwidacyjnego lekarz orzecznik pozwanego ustalił 13% trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda. Natomiast biegły sądowy z zakresu ortopedii wyznaczony przez Sąd ustalił, że uszczerbek ten wynosi 16%. Stwierdzono, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał złamania wieloodłamowego, odstawowego nasady dalszej kości promieniowej lewej z przemieszczeniem, co wygoiło się ze znacznym ubytkiem ruchomości nadgarstka lewego i tworzącą się artrozą. Ponadto doznał skręcenia kręgosłupa w odcinku szyjnym z pourazowym przewlekłym zespołem bólowym przykręgosłupowym oraz otarcia naskórka kolana prawego i urazu głowy bez utraty przytomności. Zmiany chorobowe w zakresie nadgarstka lewego mają przy tym charakter trwały, ograniczają ruchomość i powodują zniekształcenia nadgarstka, rozwija się artroza. Zespół bólowy pourazowy kręgosłupa w odcinku szyjnym zmniejszył się, dlatego też rokowanie na przyszłość pod względem ortopedycznym jest dobre. Tym samym Sąd uznał żądanie powoda ustalenia odpowiedzialności pozwanego za mogące ujawnić się w przyszłości skutki wypadku za pozbawione podstaw. Biegły stwierdził w opinii, że rokowanie jest dobre, a powód nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do opinii. Wobec powyższego żądanie w tym zakresie nie mogło być uwzględnione.

W świetle powyższego Sąd uznał, że kwota w granicach 2 000 zł za 1 % trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda jest odpowiednim zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę. Mając zatem na uwadze, że kwota 16 000 zł została dotychczas powodowi wypłacona, należało zasądzić kwotę 16 000 zł.

Obowiązek zaspokojenia roszczenia o zadośćuczynienie z tytułu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia staje się wymagalny z chwilą wezwania dłużnika do jego zaspokojenia (art. 455 k.c.). Zgodnie z treścią przepisu art. 817 k.c. jeżeli nie umówiono się inaczej, zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia od wypadku. Powodowi wypłacono zadośćuczynienie w dniu 11.07.2011 r., a więc w tym dniu strona pozwana spełniła swoje świadczenie, jednak w nieodpowiedniej wysokości. Tymczasem w ocenie Sądu już w tym dniu istniały podstawy do przyznania powodowi kwoty zasądzonej wyrokiem, która została jednak przez stronę pozwaną zaniżona. Tym samym odsetki zostały zasądzone zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 11.07.2011 r..

Wobec powyższego orzeczono jak w pkt I wyroku, oddalając jednocześnie w pkt II wyroku dalej idące powództwo.

Orzeczenie o kosztach w pkt III wyroku wydano na podstawie przepisu art. 100 k.p.c., który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co od nieznacznej części swojego żądania. Mając więc na uwadze, że powód wygrał sprawę w 70% Sąd orzekł, że ponosi on koszty procesu w 30%, a strona pozwana w 70%, pozostawiając na podstawie przepisu art. 108 k.p.c. szczegółowe wyliczenie kosztów referendarzowi sądowemu.

Z/

1.  odnotować;

2.  odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku doręczyć zgodnie z wnioskiem;

3.  kal. 14 dni.