Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 19 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Karolina Gruszczyńska

Protokolant:Magdalena Kaliszewska

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luxembourg

przeciwko M. F.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.a r.l. z siedzibą w Luxembourg, zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od pozwanego M. F. kwoty 751,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami wskazanymi w pozwie oraz kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji przejęła od firmy (...) S.A. prawa do wierzytelności z tytułu świadczenia usług związanych z zawartą umową abonamentową. Należność dochodzona od pozwanego wynika z nieopłaconego abonamentu w łącznej wysokości 751,50 zł wraz z odsetkami wskazanymi w częściowym wykazie wierzytelności do umowy przelewu wierzytelności z dnia 3 lipca 2012 r.

Sąd Rejonowy L. –. Z. w. L. (1)VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 24 września 2013 r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę tutejszemu Sądowi.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2012 r. strona powodowa (...) S.a r.l. z siedzibą w Luxembourg zawarła z (...) S.A. w W. umowę sprzedaży wierzytelności, szczegółowo opisanych w załączniku nr 1 do umowy.

Dowód:

- umowa przelewu wierzytelności z dnia 3 lipca 2012 r., k. 19

W dniu 2 grudnia 2013 r. strona powodowa sporządziła zawiadomienie pozwanego o przelewie wierzytelności.

Dowód:

- pismo z dnia 2 grudnia 2013 r., k. 18

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny (§ 1). W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (§ 2).

Mając na uwadze przedstawiony przez stronę powodową materiał dowodowy Sąd uznał, iż jej twierdzenia budzą uzasadnione wątpliwości.

Strona powodowa, reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, na poparcie swojego żądania przedłożyła następujące dokumenty: częściowy wykaz wierzytelności z dnia 2 grudnia 2012 r., pismo z dnia 2 grudnia 2013 r. oraz umowę przelewu wierzytelności z dnia 3 lipca 2012 r. Dokument nazwany „częściowym wykazem wierzytelności” znajdujące się na k. 18 akt nie może być uznany za dokument o jakiejkolwiek mocy prawnej, nie stanowi on załącznika do umowy przelewu wierzytelności i nie jest w tej umowie wymieniony. Na podstawie zatem dokumentów znajdujących się w aktach Sąd był w stanie ustalić jedynie, że w dniu 3 lipca 2012 r. zawarto umowę przelewu wierzytelności, jak również, że w dniu 2 grudnia 2013 r. sporządzono zawiadomienie o przelewie wierzytelności na rzecz strony powodowej. Nie wiadomo jednak, czy dokument ten został sporządzony przez umocowane do tego osoby oraz czy kwota z niego wynikająca odpowiada faktycznemu stanowi zadłużenia pozwanego, jeśli takie zadłużenie pozwany posiadał. Nadto strona powodowa nie przedłożyła załącznika nr 1 do przedmiotowej umowy cesji, w której zgodnie z umową zawarta była lista wierzytelności będących przedmiotem przelewu. Na marginesie już tylko wskazać należy, że nie przedłożono dowodu nadania pisma z dnia 2 grudnia 2013 r., nie mówiąc o dowodzie jego doręczenia pozwanemu, w celu wykazania dojścia do niego wiadomości oświadczenia strony powodowej w nim zawartego. Tym samym, w ocenie Sądu, strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie istnienia oraz wysokości zadłużenia pozwanego.

Mając powyższe na uwadze, wobec uzasadnionych wątpliwości co do twierdzeń strony powodowej, orzeczono jak w wyroku.