Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Bombała

Protokolant: Katarzyna Romanow

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. B. (1)

przeciwko G. B.

o podwyższenie alimentów

I.  zasądza od pozwanego G. B. tytułem podwyższonych alimentów na rzecz M. B. (1) kwotę po 900,- (dziewięćset) zł miesięcznie, poczynając od 03 marca 2014 r., płatne do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk powoda – M. B. (1), w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 15 kwietnia 2009 r. w sprawie IC 280/09 w kwocie po 650,- zł miesięcznie;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  nakazuje pozwanemu aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150,- zł tytułem opłaty sądowej;

IV.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Na oryginale właściwy podpis

UZASADNIENIE

Powód M. B. (1), reprezentowany przez matkę na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa, wniósł o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego G. B. wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze wydanym w sprawie o sygn. I C 280/09 z dnia 15 kwietnia 2009 r. na rzecz powoda z kwoty do 650 zł do kwoty 1200 zł płatnych do rąk jego matki M. B. (2) do 10. dnia każdego miesiąca z góry. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że od wydania w 2009 r. wyroku rozwodowego minęło 5 lat, w tym czasie alimenty na jego rzecz nie były podwyższane. od czasu wydania tego orzeczenia nastąpiła zasadnicza zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb powoda. Powód zmienił szkołę, obecnie jest w II klasie liceum. Na miesięczne potrzeby powoda składają się: nauka języka angielskiego (320 zł), obiady szkolne (160 zł), pozostałe wyżywienie (600-700 zł), bilety jednorazowe (30 zł), szkła kontaktowe (60 zł), fryzjer (40 zł), kosmetyki (60 zł), wyjazdy na konkursy kabaretowe (100 zł), Internet (60 zł), telefon (70 zł), odzież i obuwie (200-300 zł), rozrywka (100-150 zł), Ponadto powód musi kupować leki na alergię za 40 zł oraz witaminy w cenie 25 zł, co roku kompletować zestaw podręczników szkolnych i przyborów szkolnych, ponosić wydatki na akcesoria komputerowe, aparat telefoniczny, wyposażenie pokoju. Ponadto w najbliższej przyszłości powód będzie musiał skorzystać z korepetycji z matematyki, ponieważ zamierza podjąć studia na uczelni technicznej. Od 2009 r. pozwany nie bierze udziału w wychowaniu powoda i nie kontaktuje się z nim. Matka powoda prowadzi działalność gospodarczą, która przynosi niewielkie dochody. Spłaca kredyty zaciągnięte na rozwój działalności oraz bieżące wydatki. Korzysta z pomocy finansowej znajomych, od których pożycza pieniądze na bieżące utrzymanie. Sama pomaga również córce – starszej siostrze powoda – która znajduje się w ciężkiej sytuacji finansowej i osobistej i która dwa lata temu urodziła dziecko.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie pozwu w całości. W uzasadnieniu wskazał, że jedynym źródłem jego dochodów są dochody z prowadzonej działalności gospodarczej – warsztatu samochodowego. Ze względu na stan zdrowia pozwanego oraz złą sytuację gospodarczą panującą w K. jego dochody od ponad dwóch lat regularnie obniżają się. W 2013 r. wyniosły średnio 1549 zł miesięcznie. Pozwany spłaca kredyt hipoteczny w kwocie 356 zł miesięcznie. Pozwany kupuje leki za 70 zł miesięcznie. Nie posiada oszczędności, ma udział w nieruchomości oraz dwudziestoletni samochód. Pozwany zakwestionował wskazaną przez powoda wysokość kosztów jego utrzymania, podnosząc, że powód nie przedstawił żadnych dokumentów na poparcie swoich twierdzeń. Według niego rzeczywiste potrzeby powoda kształtują się na poziomie około 1150 zł miesięcznie. Zarzucił, że z uzasadnienia pozwu oraz załączników w postaci zeznania podatkowego matki powoda wynika, że jej sytuacja materialna jest lepsza niż przeciętnie, a M. B. (2) uzyskuje znacznie wyższe dochody niż pozwany. Podniósł także, iż nie polega na prawdzie, jakoby siostra powoda była w ciężkiej sytuacji materialnej, a nadto – iż sprawa nie dotyczy jej, lecz M. B. (1).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. B. (1), urodzony dnia (...) pochodzi ze związku małżeńskiego M. B. (2) i G. B..

Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2009 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I C 280/09 Sąd Okręgowy w Jelenie Górze rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie małżeństwo rodziców powoda. Jednocześnie wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim wówczas powodem powierzył matce, a władzę rodzicielską ojca ograniczył do podejmowania decyzji związanych z miejscem pobytu dziecka, z organizowaniem mu wypoczynku i wczasów, wyborem szkoły, kierunkiem i zakresem wykształcenia, sposobami leczenia, zasadami wychowania. Udział stron w kosztach utrzymania i wychowania powoda ustalił natomiast w ten sposób, że zobowiązał G. B. do łożenia na rzecz małoletniego kwoty po 650 zł miesięcznie, płatnej do 10. dnia każdego miesiąca w ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki M. B. (2), a powódkę zobowiązał do ponoszenia dalszych kosztów utrzymania i wychowania małoletniego.

( dowód: akta Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze I C 280/09)

W dacie wydania wyroku rozwodowego powód miał 13 lat. Cierpiał na alergie, co wiązało się z koniecznością zakupu leków za kwotę około 30 zł miesięcznie. Pozostawał pod kontrolą okulistyczną (co 3-4 miesiące wykonywane miał badanie pola widzenia za 50 zł) oraz ortodontyczną (wizyta co 2 miesiące za 40 zł). Powód uczęszczał na dodatkowe lekcje języka niemieckiego, których miesięczny koszt wynosił 240 zł. Od września 2009 r. miał uczęszczać do (...) Gimnazjum Europejskiego. Pozwany kupił mu nowe okulary korekcyjne za 250 zł. Od września 2009 r. powód miał zamieszkać we W. wraz z matką, która miała sprawować nad nim codzienną pieczę. W tym czasie koszty utrzymania powoda wynosiły około 1300 zł miesięcznie.

( dowód: akta Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze I C 280/09; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 109; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 109)

Obecnie powód ma 18 lat, uczęszcza do II klasy liceum o profilu teatralnym. W związku z profilem kształcenia powód wyjeżdża kilka razy w semestrze na konkursy teatralne i kabaretowe. Uczestniczy w szkolnych wyjściach do muzeów i teatrów. Ponadto dwa razy w tygodniu korzysta z korepetycji z języka angielskiego. W dalszym ciągu cierpi na alergię, korzysta również z korekcyjnych soczewek kontaktowych, które wymienia raz na pół roku. Miesięczny koszt utrzymania powoda wynosi około 1800-1900 zł, na co składają się: przypadająca na powoda część kosztów utrzymania mieszkania (około 350 zł), wyżywienie domowe (500 zł) oraz obiady szkolne (150 zł), odzież i obuwie (200 zł), środki czystości (60 zł), fryzjer (40 zł), komunikacja miejska (30 zł), korepetycje z języka angielskiego (300 zł), rozrywka (50-100 zł), wyprawka szkolna (1000 zł rocznie, to jest około 80 zł), wyjazdy szkolne na konkursy (50-100 zł), soczewki kontaktowe (60 zł).

( dowód: przesłuchanie świadka B. T. – zapis na płycie CD – k. 83; przesłuchanie świadka P. W. – zapis na płycie CD – k. 83; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 109)

Po urodzeniu syna M. B. (2) została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z uwagi na uszkodzenie wzroku. Jest osobą niedowidzącą. Orzeczenie ma charakter trwały. Matka powoda ma wskazania do pracy na stanowisku przystosowanym – pracy jak dla osoby jednoocznej. Ma przeciwwskazania do pracy przy maszynach w ruchu, dźwiganiu, pracy na wysokości, pracy zmianowej. Nigdy nie podejmowała pracy zawodowej. W 2009 r. M. B. (2) była zarejestrowana jako osoba bezrobotna z gotowością do podjęcia pracy. Utrzymywała się z czynszu za wynajem mieszkania, które otrzymała w spadku (200 zł), z zasiłku pielęgnacyjnego w kwocie 158 zł oraz ze świadczeń rodzinnych na dzieci w wysokości 132 zł. W tym czasie od pozwanego otrzymywała na dzieci kwotę 900 zł miesięcznie. Ponosiła koszty utrzymania mieszkania w ¼, to jest w wysokości 170 zł, zaś pozwany płacił pozostałą kwotę.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 19 marca 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III RC 730/09 na rzecz M. B. (2) zostały zasądzone od pozwanego alimenty w wysokości 300 zł miesięcznie. Następnie, wyrokiem tego Sądu z dnia 6 lutego 2014 r. wydanym w sprawie III RC 640/13 Sąd obniżył zasądzonego od pozwanego alimenty do kwoty po 150 zł miesięcznie, poczynając od dnia 23 września 2013 r. Z dniem 15 kwietnia 2014 r. pozwany przestał płacić alimenty na rzecz byłej żony wobec upływu pięciu lat od orzeczenia rozwodu.

( dowód: akta Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze I C 280/09; akta Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków III RC 640/13; orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 1 grudnia 2013 r. – k. 10)

Od 2012 r. M. B. (2) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...). W grudniu 2011 r. zaciągnęła kredyt w wysokości 11642,80 zł na uruchomienie działalności. Miesięczna spłata kredytu wynosi 325,86 zł. Matka powoda w 2013 r. osiągnęła z prowadzonej przez siebie działalności przychód w wysokości 73418,30 zł, co po odliczeniu kosztów jego uzyskania daje dochód w wysokości 56485,13 zł – po odjęciu należnego podatku: 47202,89 zł. M. B. (2) zatrudnia jedną osobę na podstawie umowy zlecenia za wynagrodzeniem 400 zł miesięcznie. Dodatkowo kupuje środki czystości potrzebne do prowadzenia działalności za kwotę około 800-900 zł miesięcznie.

M. B. (2) mieszka z synem w mieszkaniu przy ul. (...) we W.. Miesięczny koszt utrzymania mieszkania wynosi około 700 zł miesięcznie, na co składają się czynsz (405,19 zł), opłaty za energię elektryczną (około 130 zł), opłaty za TV i Internet (160 zł), fundusz remontowy (42,97 zł), opłaty za wywóz śmieci (37 zł).

Poza kredytem zaciągniętym na rozpoczęcie działalności gospodarczej matka powoda spłaca zadłużenie karty kredytowej (całkowita wartość zadłużenia: 4000 zł) w ratach po około 180 zł miesięcznie oraz raty za telewizor w wysokości 116 zł miesięcznie. Matka powoda korzysta również z pomocy finansowej znajomych, którzy pożyczają jej pieniądze lub wspomagają ją rzeczowo, ponosząc np. koszt wyjść do kina, spotkań towarzyskich.

W marcu 2013 r. u M. B. (2) wykryto wirus (...). Matka powoda przyjmuje leki, których koszt wynosi około 80 zł miesięcznie. Nosi szkła kontaktowe kosztujące 70 zł miesięcznie.

( dowód: akta Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków III RC 640/13; umowa o kredyt gotówkowy z dnia 14 grudnia 2011 r. wraz z harmonogramem spłat – k. 11-15; deklaracja na zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy za grudzień 2013 r. – k. 16-19; potwierdzenia przelewów bankowych – k. 20, 29-34, 39; umowy zlecenia z dnia 1 marca 2014 r., 2 sierpnia 2013 r. – k. 77-78; przesłuchanie świadka B. T. – zapis na płycie CD – k. 83; przesłuchanie świadka P. W. – zapis na płycie CD – k. 83)

W 2009 r. pozwany prowadził działalność gospodarczą – warsztat samochodowy, który przynosił mu miesięczny dochód w wysokości około 2200 zł. Ponosił opłaty za mieszkanie w wysokości ¾. Opłacał też połowę kosztów dodatkowych lekcji języka niemieckiego syna – 120 zł.

Na podstawie umowy darowizny z dnia 4 kwietnia 2008 r. pozwany stał się współwłaścicielem nieruchomości w K., przy ul. (...), gdzie znajduje się jego warsztat samochodowy. Udział pozwanego we własności nieruchomości wynosi 8/10, w pozostałej części jej współwłaścicielką jest matka pozwanego A. J.. Darowizna została dokonana do majątku osobistego pozwanego. Do wyłącznego użytku G. B. pozostaje pierwsze piętro, drugie piętro oraz pomieszczenia na parterze z wyłączeniem części mieszkalnej pozostawionej do dyspozycji matki pozwanego, a także część działki. W zamian za udział we własności nieruchomości pozwany zobowiązał się wobec matki do spłaty na rzecz (...) pozostałej części kredytu hipotecznego w całkowitej wysokości 47500 zł płatnej do dnia 1 września 2027 r. Stan zadłużenia na dzień 11 marca 2008 r. z tytułu pożyczki i skapitalizowanych odsetek wynosił 47122,78 zł.

( dowód: akta Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze I C 280/09; wypis aktu notarialnego z dnia 4 kwietnia 2008 r. – k. 63-63v; umowa pożyczki hipotecznej z dnia 27 września 2007 r. – k. 64-64v; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 109)

Obecnie pozwany kontynuuje działalność gospodarczą. Nie zatrudnia pracowników. W 2012 r. pozwany osiągnął przychód w wysokości 52508 zł, co po odliczeniu kosztów jego uzyskania dało 21154,65 zł dochodu, natomiast w 2013 r. pozwany uzyskał przychód w wysokości 55585 zł, co po odliczeniu kosztów jego uzyskania daje kwotę 18779,94 zł.

Poza udziałem we współwłasności nieruchomości pozwany ma dziewiętnastoletni samochód marki B. o wartości około 2500 zł. Poza tym nie posiada żadnego majątku.

Pozwany mieszka w domu przy ul. (...) w K., gdzie prowadzi również działalność gospodarczą. Koszty utrzymania nieruchomości dzielone są między pozwanego a jego matkę w zmiennych częściach. Kształtują się one na poziomie około 500 zł miesięcznie i obejmują opłaty za energię elektryczną (150 zł), wodę (100 zł), wywóz śmieci (30 zł), gaz (50 zł), podatek od nieruchomości w wysokości 1800 zł rocznie (tj. około 150 zł miesięcznie) oraz ubezpieczenie nieruchomości (272,50 zł rocznie, tj. około 20 zł miesięcznie). Pozwany w dalszym ciągu spłaca kredyt hipoteczny, którego miesięczna rata wynosi 356 zł.

Pozwany ma problemy z kręgosłupem, w związku z czym jego warsztat często pozostaje zamknięty ze względu na pogorszony stan zdrowia pozwanego. W okresie od kwietnia 2012 r. do lutego 2014 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim łącznie 207 dni. Na lekarstwa wydaje około 100 zł raz na dwa-trzy miesiące. Korzysta z zabiegów masażu kręgosłupa, co stanowi wydatek około 20-30 zł. Łączne koszty osobistego utrzymania pozwanego wynoszą około 1000 zł miesięcznie.

Pozwany korzysta niekiedy z finansowej pomocy sąsiada, który pożycza mu kwoty 100-200 zł.

( dowód: zeznania o wysokości osiągniętego dochodu za rok 2012 i 2013 – k. 53-60v; potwierdzenie przelewu – k. 65; zaświadczenia z dnia 7 kwietnia 2014 r., 10 czerwca 2013 r., 13 listopada 2013 r. – k. 66-68, dokumentacja medyczna pozwanego – k. 69; przesłuchanie świadka G. H. – zapis na płycie CD – k. 83)

Powód i pozwany nie utrzymują ze sobą kontaktów od połowy 2009 r., to jest od chwili przeprowadzki powoda do W.. Pozwany dał powodowi prezent na osiemnaste urodziny w postaci 1000 zł.

( dowód: przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 109; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 109)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze o sygn. I C 280/09 oraz Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków o sygn. III RC 640/13 oraz w dokumentach zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, których wiarygodności nikt w toku postępowania nie kwestionował. Sąd uwzględnił również zeznania stron oraz świadków – w zakresie, w jakim są one spójne, logiczne i znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z paragonów kasowych, na ich podstawie nie można bowiem jednoznacznie ustalić, na czyją rzecz dokonane zostały zakupy w nich wskazane.

Podstawą materialnoprawną żądania był przepis art. 138 k.r.o., stanowiący, iż w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany do alimentacji może żądać zmiany orzeczenia w przedmiocie obowiązku alimentacyjnego.

Celem badania Sądu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy od daty poprzedniego orzeczenia dotyczącego wysokości świadczeń alimentacyjnych nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca zmianę dotychczasowego zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego. W myśl utrwalonego orzecznictwa i piśmiennictwa zmianą stosunków jest zmiana okoliczności, od których zależy istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego, a więc zmiana możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanych, a także – zmiana usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1974 r., sygn. akt II CO 9/74, publ. LEX nr 7560, a także: J. Pietrzykowski, [w:] tenże (red.), Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem, Warszawa 1990, str.561).

W pierwszej kolejności Sąd dokonał analizy zakresu usprawiedliwionych potrzeb powoda w kontekście jego ewentualnej zmiany od 2009 r. i na tej podstawie doszedł do przekonania, że koszty utrzymania małoletniego w okresie ostatnich pięciu lat znacząco wzrosły. Wynika to chociażby z ogólnego wzrostu cen i usług na rynku, a jednocześnie z rozwoju powoda, który wkracza obecnie w dorosłe życie, co w sposób oczywisty wpływa na zakres jego potrzeb. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, analizowanego z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego, Sąd doszedł do przekonania, że o ile w 2009 r. zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego wówczas powoda wynosił około 1300 zł miesięcznie, o tyle obecnie kształtuje się on na poziomie około 1800 zł miesięcznie. Powód zasadniczo wykazał prawdziwość twierdzeń pozwu dotyczących wydatków na jego utrzymanie. Wątpliwość Sądu wzbudziła jedynie kwota 600-700 zł miesięcznie wskazana przez powoda jako koszty wyżywienia. Powód bowiem ma zapewniony jeden posiłek w szkole, za co płaci dodatkowo 150 zł. W ten sposób całkowity koszt wyżywienia wyniósłby około 750-850 zł miesięcznie, co w świetle zasad doświadczenia życiowego jest kwotą zbyt wysoką. W związku z tym Sąd uznał, że łączna kwota 650 zł (500 zł + 150 zł) wystarczy na prawidłowe i pełne zaspokojenie potrzeb powoda w tym zakresie. Sąd nie uwzględnił również wydatków ponoszonych przez matkę powoda na Internet i telefon komórkowy M. B. (1), koszty te są bowiem ponoszone w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wobec powyższych okoliczności stwierdzić należy, że koszty utrzymania powoda od 2009 r. do chwili obecnej wzrosły o około 500 zł i wynoszą obecnie 1800 zł. Podkreślenia jednocześnie wymaga, że Sąd nie podzielił argumentacji pozwanego, który – odwołując się do zeznań świadków strony powodowej – twierdził, że potrzeby osoby w wieku powoda powinny kształtować się na poziomie około 1200 zł. Zeznania świadków, a zwłaszcza B. T., dotyczyły bowiem jedynie podstawowych wydatków, obejmujących zakup wyżywienia i odzieży, natomiast oczywiste jest, że potrzeby osiemnastoletniego mężczyzny, kontynuującego naukę w liceum ogólnokształcącym, daleko wykraczają poza tę sferę.

Sąd zbadał również kwestię zmiany możliwości zarobkowych rodziców powoda, na których zgodnie z art. 133 k.r.o. ciąży względem niego obowiązek alimentacyjny. Sąd stwierdził, że możliwości matki powoda wzrosły i obecnie wynoszą około 4700 zł brutto, to jest około 4000 zł netto miesięcznie. Jednocześnie jednak zmianie uległ stan zdrowia M. B. (2), który od 2009 r. znacząco pogorszył się, co może wpłynąć na jej możliwości zarobkowe w najbliższej przyszłości. Możliwości zarobkowe pozwanego natomiast w ocenie Sądu nie uległy zmianie i w dalszym ciągu kształtują się na co najmniej 2000 zł miesięcznie. Zważyć przy tym należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego przez możliwości zarobkowe zobowiązanego do alimentacji należy rozumieć zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby on przy pełnym wykorzystaniu swoich sił fizycznych i umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. (uchwała SN z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, teza IV). W uzasadnieniu tezy Sąd Najwyższy wskazał, że możliwości zarobkowe zobowiązanego nie mogą być zawsze utożsamiane z faktycznie osiąganymi zarobkami. W przypadkach uzasadnionych obejmują one także wysokość zarobków, które zobowiązany jest w stanie uzyskać, lecz nie osiąga ich z przyczyn nie zasługujących na usprawiedliwienie. W niniejszym postępowaniu pozwany próbował wykazać, że jego zarobki zmniejszyły się z przyczyn niezależnych od niego – ze względu na pogorszony stan zdrowia, jednakże na dowód swoich twierdzeń nie przedstawił dokumentacji medycznej, powoływał się zaś przede wszystkim na zaświadczenie dotyczące liczby dni, w które przebywał na zwolnieniu lekarskim, z którego nie wynika, jaka była przyczyna jego niedyspozycji. Pozwany nie dysponuje orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności, w związku z czym Sąd nie miał podstaw do stwierdzenia, że jest on niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy.

Nadto uwzględnienia wymaga fakt, że o ile możliwości zarobkowe pozwanego są niższe niż możliwości zarobkowe matki powoda, o tyle również koszty jego osobistego utrzymania oraz ciążące na nim zobowiązania są niższe. Podczas gdy M. B. (2) na utrzymanie mieszkania dla siebie i syna przeznacza kwotę 700 zł, spłaca kredyty w łącznej wysokości około 600 zł miesięcznie, ponosi dodatkowe wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, które nie są uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu, a nadto ponosi wysokie koszty osobistego utrzymania związane przede wszystkim z leczeniem, pozwany dzieli koszty utrzymania mieszkania w wysokości około 500 zł między siebie i swoją matkę, spłaca kredyt w wysokości około 350 zł miesięcznie oraz, jak przyznał, ponosi niewysokie koszty leczenia w kwocie około 30-50 zł miesięcznie. Pozwany oszacował koszt swojego utrzymania na kwotę około 1000 zł. Wreszcie, nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostaje fakt, że w połowie kwietnia 2014 r. wygasł ciążący na pozwanym obowiązek alimentacyjny względem M. B. (2). Do chwili wydania przez tutejszy Sąd wyroku z dnia 6 lutego 2014 r. (III RC 640/13) alimenty te wynosiły 300 zł miesięcznie.

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że rodzice powoda powinni pokrywać koszty jego utrzymania w mniej więcej równych częściach. Powód jest pełnoletni, w związku z czym jego matka angażuje się w proces jego wychowania w minimalnym stopniu. Sąd ustalił, że podwyższenie dotychczasowej kwoty alimentów 650 zł do kwoty 900 zł miesięcznie z jednej strony odpowiadać będzie potrzebom powoda, z drugiej zaś – nie będzie przekraczało możliwości płatniczych pozwanego, zwłaszcza że pozwany prócz jednego prezentu na urodziny powoda (1000 zł) nie przeznacza na jego potrzeby żadnych dodatkowych kwot. Pozostałą część kosztów utrzymania powoda powinna ponosić jego matka w związku z ciążącym również na niej obowiązkiem alimentacyjnym.

Mając na uwadze powyższe, w pkt. I wyroku Sąd zasądził od pozwanego G. B. tytułem podwyższonych alimentów na rzecz M. B. (1) kwotę po 900 zł miesięcznie, poczynając od dnia 3 marca 2014 r., to jest od daty wytoczenia powództwa, płatne do 10. dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk powoda – M. B. (1), w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 15 kwietnia 2009 r. w sprawie I C 280/09 w kwocie po 650 zł miesięcznie, w pkt. II oddalając dalej idące powództwo.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Zgodnie zaś z treścią art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Pozwany przegrał sprawę w 45% i w takiej części został zobowiązany do uiszczenia opłaty sądowej na rzez Skarbu Państwa, która powinna wynieść 330 zł (5% x 550 zł = 330 zł). W związku z tym w pkt. III wyroku Sąd nakazał pozwanemu uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa kwoty 150 zł tytułem opłaty sądowej.

W pkt. IV wyroku na podstawie art. 333 § 1 k.p.c. Sąd wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.