Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyki VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Mgłosiek

Protokolant: Monika Ślęzak

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Wrocław Krzyki Wschód: Macieja Nitry

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2013 r. na rozprawie

sprawy:

J. S. urodz. (...) we W.

Syna A. i J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 kwietnia 2011 roku i w dniu 19 kwietnia 2011 roku we W. przy ul. (...) udaremnił inspektorom Państwowej Inspekcji Pracy- A. P. (1) i A. K. przeprowadzenie kontroli w zakresie inspekcji pracy w ten sposób, że nie wpuścił inspektorów na teren posesji przy ul. (...) uniemożliwiając im przeprowadzenie kontroli w związku z podejrzeniem prowadzenia na terenie tej posesji nielegalnej działalności gospodarczej i nielegalnego zatrudnienia pracowników

tj. o czyn z art. 225 § 2 kk

I.  na podstawie art. 66 § 1 i § 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego J. S. na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok od uprawomocnienia się wyroku;

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 500 zł (pięćset złotych) na rzecz Domu Dziecka w K.;

III.  na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 170 zł i wymierza mu opłatę w wysokości 60 złotych.

Sygn. akt VII K 109/12

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011 r. Inspektor Okręgowego Inspektoratu Pracy we W. A. P. (2) udał się na ulicę (...) we W. celem przeprowadzenia kontroli w kierunku ustalenia, czy na posesji wykonywane są prace przez osoby, które nie pozostają w formalnym zatrudnieniu. Podstawą do podjęcia czynności było zawiadomienie osoby trzeciej, iż takie osoby wykonują na tejże posesji prace budowlane. A. P. (2) poprosił o asystę przebywającą w okolicy inspektor R. K..

Inspektorzy po okazaniu legitymacji służbowych wyjaśnili cel wizyty właścicielowi posesji oraz zabudowań oskarżonemu J. S.. Wcześniej zaobserwowali, iż na terenie posesji prace związane z transportem kartonów wykonuje dwóch mężczyzn. J. S. zażądał aby inspektorzy opuścili teren, gdyż jest to posesja prywatna. Wówczas ponownie A. P. (2), wyjaśnił oskarżonemu cel wizyty, wskazując, że działa na podstawie art. 23 ustawy O Inspekcji Pracy. J. S. ponowił swe żądanie, wówczas inspektorzy opuścili teren.

Dowód:

- zeznania świadka: A. P. (2): k. 8-9, 108-109;

- częściowo zeznania świadka D. W. (1): k. 137-138;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.: k. 30, 100-101;

- dokumentacji PIP W-w: k. 4,

- notatka urzędowa z kontroli PIP: k. 175

W dniu 19 kwietnia 2011 r. na posesję przy ul. (...) udał się A. P. (2) wraz z A. K., kierownikiem sekcji legalności zatrudnienia w PIP W-w, obecni byli również poproszeni o asystę funkcjonariusze Policji: P. T. i R. S.. Inspektorzy okazali J. S. legitymacje służbowe wyjaśniając cel wizyty, oskarżony ponownie odmówił wpuszczenia na teren posesji, konsultując tą kwestię telefonicznie z prawnikiem.

Inspektorzy wraz z policjantami w trakcie rozmowy ponownie zaobserwowali jak mężczyzna na terenie posesji wykonywał pracę ciągnąc wózek z drewnianymi paletami. Inspektorzy poinformowali oskarżonego o skutkach odmowy wpuszczenia ich wraz z policjantami na teren w celu dokonania kontroli. J. S. odpowiedział, że jest świadomy konsekwencji. A. P. (2), A. K. wraz z funkcjonariuszami Policji opuścili posesję nie realizując żadnej czynności służbowej. W siedzibie PIP we W-wiu sporządzono notatki służbowe, w których opisano przebieg zdarzenia oraz przyczyny nie przeprowadzenia kontroli w dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r.

Dowód:

- zeznania świadków: A. P. (2): k. 8-9, 108-109;

A. K.: k. 29, 109;

P. T.: k. 23, 110-111;

R. S.: k. 18, 135-136;

- częściowo zeznania świadków: A. S. (1): k. 166-167;

A. S. (2): k. 167-168;

K. S.: k. 168;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego J. S.: k. 30, 100-101;

- dokumentacji PIP W-w: k. 4,

- notatka urzędowa z kontroli PIP: k. 175

J. S. nie był w swoim dotychczasowym życiu karany sądownie. Prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na handlu detalicznym soczewkami. Uzyskuje około 10.000 zł miesięcznego dochodu. Jest żonaty i ma na utrzymaniu jedno dziecko.

Dowód:

- oświadczenie oskarżonego J. S.: k. 99;

- karta karna: k. 172.

Oskarżony J. S. w toku dochodzenia przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy głównej oraz wymierzenie mu kary 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat, kary grzywny w wysokości 70 stawek dziennych, wysokość jednej stawki dziennej 70 zł.

Następnie oskarżony wycofał swój wniosek złożony w trybie art. 335 kpk. W toku postępowania sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Wyjaśniając stwierdził, że inspektorzy, którzy zjawili się na terenie jego posesji w kwietniu 2011 r. nie mieli żadnych dokumentów uprawniających ich do jej przeprowadzenia. Oskarżony wyjaśniał, iż tłumaczył przedstawicielom PIP-u, że jest to teren prywatny, na którym trwa budowa domu jednorodzinnego i nie jest w tym miejscu prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Inspektorzy w rozmowie potwierdzili, że podstawą przeprowadzenia kontroli jest wniosek osoby trzeciej. Oskarżony wyjaśniał, iż po konsultacji z prawnikiem, odmówił wpuszczenia inspektorów na teren posesji. J. S. dodał, że w 2010 r. była przeprowadzona kontrola, której się poddał. Wyjaśnił również, iż w dniu 19 kwietnia 2011 r. na terenie przebywali członkowie jego rodziny oraz D. W. (1), który pomagał mu w przenoszeniu mebli. Podkreślał także, że inspektorzy nie okazali mu upoważnień ani legitymacji. J. S. stwierdził, że nie wpuścił inspektorów ponieważ sytuacji go przerosła i miał już dość nagonki ze strony sąsiadki.

Sąd zważył co następuje:

Zdaniem Sądu okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu, jego sprawstwo i wina nie budzą żadnych wątpliwości.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie został ustalony przede wszystkim w oparciu o zeznania: A. P. (2), A. K., P. T., R. S.. Zeznania pozostałych świadków: A. S. (1), A. S. (2), K. S., D. W. (2), nie miały istotnego znaczenia dla ustalenia faktów relewantnych z punktu widzenia treści zarzutu. Pomocna okazała się również zebrana dokumentacja w postaci notatek urzędowych PIP W-w, oraz notatek sporządzonych przez funkcjonariuszy Policji.

Już na wstępie zaznaczyć należy, iż istotą postępowania sądowego było ustalenie sprawstwa i winy oskarżonego J. S. w zakresie czynu zarzucanego mu treścią aktu oskarżenia polegającego na tym, że: w dniu 11 kwietnia 2011 roku i w dniu 19 kwietnia 2011 roku we W. przy ul. (...), udaremnił inspektorom Państwowej Inspekcji Pracy- A. P. (1) i A. K. przeprowadzenie kontroli w zakresie inspekcji pracy w ten sposób, że nie wpuścił inspektorów na teren posesji przy ul. (...) uniemożliwiając im przeprowadzenie kontroli w związku z podejrzeniem prowadzenia na terenie tej posesji nielegalnej działalności gospodarczej i nielegalnego zatrudnienia pracowników, który rzecznik oskarżenia publicznego zakwalifikował z art. 225 § 2 kk.

Sąd celowo w tym miejscu przytoczył całość opisu czynu, żeby oczywistą uczynić konstatację, iż przedmiotem rozpoznania w niniejszej prawie z całą pewnością nie była, ocena prawna zasadności czynności kontrolnych podejmowanych przez inspektorów Okręgowego Inspektoratu PIP we (...)

Zadaniem Sądu, nie była zatem weryfikacja przyczyn, które legły u podstaw podjętych czynności kontrolnych, to jest czy informacja uzyskana od osoby trzeciej (oskarżony utrzymywał, że była nią sąsiadka), była prawdziwa i wystarczająca do dokonania kontroli. Sąd nie badał również czy rzeczywiście w dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r. na terenie posesji przy ulicy (...) zatrudnieni byli nielegalnie pracownicy, wykonujący pracę na rzecz oskarżonego i czy w związku z powyższym inspektorzy mieli merytoryczną podstawę do przeprowadzenia kontroli.

W tym kontekście jako leżące poza istotą sprawy należy ocenić zabiegi obrony w kierunku wykazania, że w dniach, w których przeprowadzana była kontrola na posesji przebywali wyłącznie członkowie najbliższej rodziny oskarżonego i jego kolega D. W. (2), który pomagał mu w przeprowadzce. Dlatego zeznania wymienionych wyżej członków rodziny J. S. nie miały przesądzającego znaczenia dla kierunku zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia.

Natomiast jako ważkie należy ocenić zeznania inspektorów PIP A. P. (2) oraz A. K.. Świadkowie ci zeznali zgodnie, że w dniu 19 kwietnia 2011 r., oskarżony mimo okazanych mu legitymacji i wyjaśnieniu celu kontroli nie wpuścił ich na teren posesji, uniemożliwiając tym samym wykonanie czynności służbowych. Odnośnie wydarzeń z dnia 11 kwietnia 2011 r., Sąd w tym zakresie oparł się na konsekwentnych zeznaniach A. P. (2), który również spotkał się z odmową wpuszczenia go na teren należący do oskarżonego.

Z całą pewnością J. S. wiedział, że ma do czynienia z inspektorami PIP. Obaj świadkowie konsekwentnie zeznawali, iż okazali mu legitymacje służbowe. Powyższe zeznania potwierdzają odnośnie kontroli z dnia 19 kwietnia 2011 r. realizujący asystę funkcjonariusze Policji: P. T. i R. S.. Zresztą znamienne jest to, iż jak wynika z wyjaśnień oskarżonego nie kwestionował on faktu, że A. P. (2) i A. K. są inspektorami PIP, a jedynie podstawę prawną realizowanej przez nich kontroli. Podobnie zeznawała A. S. (1), która była obecna podczas rozmowy oskarżonego z inspektorami w dniu 19 kwietnia 2011 r.

Linia obrony J. S. oparta była na przekonaniu, że inspektorzy nie mieli prawa realizować czynności kontrolnych albowiem nie dysponowali odpowiednimi upoważnieniami.

Z zeznań A. P. (2) oraz A. K. wynika, że praktycznie czynności kontrolne realizuje się w oparciu o legitymacje służbowe. Upoważnienia do kontroli wystawiane są dopiero gdy kontrola faktycznie zostanie przeprowadzona. Oczywiście odmienną jest sytuacja gdy kontrola dochodzi do skutku w oparciu o już wystawione wcześniej upoważnienia.

W dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r. do rozpoczęcia kontroli nie doszło albowiem inspektorzy nie zostali wpuszczeni na teren posesji. Dlatego poprzestano na zarejestrowaniu tychże czynności w systemie i sporządzeniu notatki z kontroli PIP (vide k. 175), w treści, której opisano szczegółowo oba zdarzenia, zaznaczając, że do realizacji czynności kontrolnych nie doszło z powodu postawy J. S..

Kwestię umocowania kontrolnego wyczerpująco reguluje art. 24 ust. 2 ustawy O Inspekcji Pracy (Dz. U 2012.404 ). Zgodnie z jego treścią: kontrolę przeprowadza się po okazaniu legitymacji służbowej potwierdzającej tożsamość i uprawnienia inspektora pracy lub innego upoważnionego pracownika Państwowej Inspekcji Pracy. Natomiast ustęp 4 tegoż przepisu stanowi: jeżeli okoliczności faktyczne uzasadniają niezwłoczne podjęcie kontroli u przedsiębiorcy, może być ona podjęta po okazaniu legitymacji służbowej. Kontrolowanemu należy niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia podjęcia kontroli, doręczyć upoważnienie do przeprowadzenia kontroli zawierające dane, o których mowa w ust. 4.

Właśnie na te ostatnie uprawnienie powoływali się inspektorzy A. P. (2) oraz A. K., realizując swoje obowiązki w dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r. Przepis ust 4 art. 24 ustawy O Inspekcji Pracy, daje bowiem inspektorom prawo do przeprowadzenia kontroli w oparciu o legitymacje służbowe.

Jest to rozwiązanie systemowe znane również z innych dziedzin prawa. Tak na przykład art. 220 § 3 kpk, daje Policji prawo do wykonania czynności przeszukania w oparciu o legitymacje służbowe. Czynność powyższa w myśl art. 230 § 1 kpk winna być zatwierdzona przez Sąd bądź Prokuratora.

Ocena czy w danej konkretnej sprawie zostały spełnione przesłanki uzasadniające konieczność „niezwłocznego” podjęcia kontroli należy do działających inspektorów. Jedno natomiast nie ulega żadnej wątpliwości: A. P. i A. K., mieli pełne prawo przeprowadzić kontrolę u oskarżonego w oparciu o legitymacje służbowe. Oczywiście cytowany wyżej przepis nakłada w takich sytuacjach na inspektorów obowiązek doręczenie kontrolowanemu w ciągu 7 dni stosowanego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli. Jednakże w realiach niniejszej sprawy, jak wynika nie tylko z zeznań inspektorów, ale również wyjaśnień oskarżonego w dniach 11 i 19 kwietnia do rozpoczęcia czynności kontrolnych nie doszło albowiem J. S. nie wpuścił przedstawicieli PIP wraz z asystującymi im policjantami na teren posesji przy ul. (...).

Podkreślić w tym miejscu należy, iż obowiązek doręczenia kontrolowanemu podmiotowi upoważnień do kontroli dotyczy sytuacji, gdy jak wprost wskazuje się w treści ust. 4 art. 24 ustawy, kontrola została podjęta.

Jeszcze raz należy przytoczyć zeznania obu inspektorów, iż w dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r. do przeprowadzenia kontroli nie doszło albowiem oskarżony nie wpuścił inspektorów na teren swojej posesji, a zatem ostatecznie upoważnień nie wystawiono, poprzestając wyłącznie na sporządzeniu stosowanych notatek i wprowadzeniu ich do systemu, co jest zgodnie z utrwaloną w tym zakresie praktyką Państwowej Inspekcji Pracy.

Twierdzenia obrony jakoby przyczyną odmowy wpuszczenia inspektorów przez oskarżonego był fakt braku wystawionych upoważnień, należy ocenić jako nielogiczne i pozbawione zdroworozsądkowej podstawy.

J. S. nie mógł bowiem na tej podstawie odmówić wpuszczenia kontrolujących skoro ustawowo przewidziana jest możliwość dokonania kontroli w oparciu o legitymacje służbowe, a więc bez okazania w momencie jej rozpoczęcia stosownych upoważnień. Gdyby iść tokiem rozumowania obrońcy norma przepisu art. 24 ust. 4 ustawy byłaby zbędna. A sam fakt, iż ostatecznie do wystawienia upoważnień w ogóle nie doszło nie może stanowić o braku podstaw prawnych do dokonania kontroli. Jeszcze raz należy powtórzyć, iż do wystawienia upoważnień nie doszło albowiem kontroli z uwagi na postawę oskarżonego w ogóle nie rozpoczęto. Poprzestano zatem na sporządzeniu stosownych notatek i zawiadomieniu Prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez oskarżonego.

Istotnie bowiem J. S. odmawiając wpuszczenia inspektorów PIP działających na podstawie i w granicach prawa, naruszył dyspozycje art. 225 § 2 kk. Świadome i w pełni umyślne zachowanie oskarżonego nakierowane było na udaremnienie inspektorom PIP wykonania służbowych czynności kontrolnych, przy czym założony cel J. S. osiągnął. Dlatego Sąd uznał sprawstwo i winę oskarżonego w zakresie występku zarzucanego mu treścią aktu oskarżenia

Mając na uwadze całokształt okoliczności faktycznych, zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki przemawiające za zastosowaniem wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania, o których mowa w art. 66 § 1 kk.

Jakkolwiek Sąd nie podziela argumentacji prawnej jaką starał się przedstawić oskarżony i jego obrońca dla poparcia jego postawy w dniach 11 i 19 kwietnia 2011 r., nie można jednak tracić z pola widzenia sytuacji motywacyjnej w jakiej znalazł się J. S. w tych dniach.

Z jego wyjaśnień wynika, iż nie była to pierwsza kontrola, jaką organy odpowiedniej służby starały się przeprowadzić na terenie jego posesji. Oskarżony wskazywał, że z uwagi na konflikt z sąsiadką bardzo często jego działalność jest kontrolowana przez odpowiednie organy. J. S. wyjaśniał, iż w tych dniach sytuacja go „przerosła”, zadziałał więc emocjonalnie podejmując decyzje o odmowie wpuszczenia inspektorów.

Co do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez J. S. trudno uznać, że był on znaczny. Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu wziął pod uwagę wszystkie elementy, o których mowa w art. 115 § 2 kk. Oskarżony swym działaniem nie wyrządził bowiem żadnej wymiernej szkody.

Za zakończeniem postępowania przeciwko oskarżonemu poprzez jego warunkowe umorzenie, zadecydowały jednak przede wszystkim okoliczności ściśle związane z jego osobą, o których mowa w art. 66 § 1 kk in fine. To jest właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia. J. S. prowadzi działalność gospodarczą, nigdy w ciągu swojego życia nie popadł w konflikt z prawem, jest osobą niekaraną, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Zdaniem Sądu wymierzenie oskarżonemu kary nawet w symbolicznym wymiarze zaważyłoby na jego dalszym życiu w stopniu nieadekwatnym do okoliczności zdarzenia.

Zaufanie jakim Sąd obdarzył oskarżonego zweryfikuje okres próby oznaczony na czas jednego roku.

Na podstawie art. 67 § 3 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia na rzecz Domu Dziecka w K. świadczenia pieniężnego w wysokości 500 zł.

Orzeczenie o kosztach procesu wydano na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1975 r. o opłatach w sprawach karnych.